ΑΝΟΙΧΤΗ-ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΟΛΗ! Η νέα βιώσιμη, ανοιχτή και πολύχρωμη πόλη» του Καλπακίδη Δαμιανού

ΑΝΟΙΧΤΗ-ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΟΛΗ! Η νέα βιώσιμη, ανοιχτή και πολύχρωμη πόλη» του Καλπακίδη Δαμιανού Εισαγωγή Ποια είναι η Πόλη τελικά.. Eνας ορισμός; Μια περιγραφή, ένας γεωγραφικά καθοριζόμενος χώρος; Ο αδήριτος νόμος που θέλει στα δύσκολα ερωτήματα, απλές απαντήσεις εφαρμόζεται και σε αυτήν την περίπτωση. Η πόλη είναι οι άνθρωποι της, τα χρώματα της, οι μυρωδιές , το ζωντανό κύτταρο των κοινωνιών. Οι νέες προκλήσεις των πόλεων Στο παρελθόν οι πόλεις καθόριζαν αν όχι μια φυλετική ομοιογένεια αλλά και καμία φορά και οικονομική. Οι πόλεις –κράτη στην αρχαία Ελλάδα αποτελούσαν μια ξεχωριστή διοικητική, οικονομική και εθνική μονάδα. Σήμερα οι πόλεις αντιμετωπίζουν μια νέα πρόκληση. Την δυνατότητα προσαρμογής και ενσωμάτωσης, διαφορετικών ανθρώπων, διαφορετικών εθνικοτήτων και θρησκευτικών αντιλήψεων. Οι παλαιές προκλήσεις των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων παραμένουν επίκαιρες. Αλλά ποια πόλη θέλουμε; Ας φανταστούμε την πόλη σαν ένα πίνακα ζωγραφικής. Ποιο θα παίρναμε στο σπίτι μας; ένα γκρίζο μονότονο, με κυρίαρχο ένα χρώμα, στη περίπτωση μας μια ομάδας ανθρώπων ή έναν ζωηρό πίνακα, γεμάτο χρωματικούς συνδυασμούς. Την πόλη θα την παρομοιάσουμε ως ένα έργο τέχνης. Αυτό πρέπει να είναι το στοίχημα όσων εμπλέκονται με την πολεοδομία, χωροταξία και με τις άλλες συνιστώσες του σχεδιασμού των πόλεων. Η τέχνη αποτελεί την καλύτερη παρομοίωση με την πόλη, γιατί όσο καλές και να είναι οι μπογιές στο πίνακα ζωγραφικής, όσο καλό και αν είναι το μουσικό όργανο, σημασία έχει ο άνθρωπος και τα ερεθίσματα του. Η πόλη δεν είναι κτίρια είναι οι άνθρωποι που ζουν στα κτίρια. Στις παλαιές πόλεις, οι άνθρωποι ζούσαν μέσα στα κτίρια, ήταν κυρίως ο χώρος διαμονής. Σήμερα τα κτίρια και η πόλη με την ευρύτερη έννοια είναι η προέκταση της σύγχρονης ζωής του ανθρώπου. Δεν καλύπτει μόνο τις στεγαστικές ανάγκες του, αποτελεί το δικό του χώρου που στενά συνδέεται με την προσωπικότητα του. 1 Αυτή η ποιότητα ζωής του σύγχρονου άνθρωπου, μπορεί να καλυφθεί από ένα νέο μοντέλο βιώσιμων πόλεων. Επανερχόμαστε λοιπόν πάλι σε έναν ορισμό, την έννοια του βιώσιμου. Είναι αυτονόητο ότι η σύγχρονη βιώσιμη πόλη δεν πρέπει να περιοριστεί σε μια πόλη που θα εξυπηρετεί το στενό όριο της βιωσιμότητας, δηλαδή της δημιουργίας πόλεων που θα ικανοποιούν τις ανάγκες τις σημερινής γενιάς χωρίς να υποθηκεύουν τις μελλοντικές ανάγκες των επόμενων γενεών. Η σύγχρονη πόλη θα πρέπει να είναι ενεργειακά βιώσιμη, διοικητικά αυτόνομη, με την τεχνολογική πρόοδο αρωγό στην οικονομική και κοινωνική ζωή της πόλης, με την δική της ξεχωριστή πολιτισμική ταυτότητα. Στη σύγχρονη βιώσιμη πόλη θα ικανοποιούνται στο έπακρο οι ανάγκες των πολιτών, θα αναδύει μια νέα ηθική του σεβασμού στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον.

Περι αιθαλομίχλης...

Περι αιθαλομίχλης... Γράφει ο Καλπακίδης Δαμιανός - Περιβαλλοντολόγος Msc Αν κανείς προσπαθήσει να μετρήσει τις αναφορές των ΜΜΕ και τις δημόσιες συζητήσεις περί αιθαλομίχλης το τελευταίο διάστημα θα χάσει το λογαριασμό από τις υπερβολές, τον λαϊκισμό και την δημαγωγία που αναπτύσσεται. Ένα φαινόμενο που οδήγησε το 1952 στο μαζικότερο θάνατο χιλιάδων κατοίκων του Λονδίνου, από ατμοσφαιρική ρύπανση. Σε πολλά αστικά κέντρα η καπνομλίχλη(smog) νέφος έχει δημιουργήσει παροδικά προβλήματα υγείας, όπως στο Λος Άντζελες αλλά και σε πολλές βιομηχανικές πόλεις της Ευρώπης και της Ασίας. H αιθαλομίχλη σχηματίζεται όταν έχουµε υψηλή συγκέντρωση ρύπων, όπως μονοξειδίου του άνθρακα, διοξείδιο του θείου και αιωρούμενα σωματίδια, σε συνδυασµό µε σχετικά χαµηλή θερμοκρασία και µεγάλη σχετική υγρασία. Επειδή είμαι σίγουρος ότι όλοι έχουμε βομβαρδιστεί από δεκάδες πληροφορίες που προσπαθούν να εκλαϊκέψουν το φαινόμενο της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, συνήθως με λανθασμένο τρόπο, οφείλω ως επιστήμονας αλλά και ενεργός πολίτης να σταθώ σε τέσσερα σημεία.. Το πρώτο έχει να κάνει με την παντελής έλλειψη σχεδιασμού από πλευράς της επίσημης πολιτείας, σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης και συγκεκριμένα από τα αρμόδια υπουργεία του ΥΠΕΚΑ και Υγείας. Κάτι που δεν πρέπει να μας προξενεί έκπληξη, καθώς στη Ελλάδα, πουθενά δεν υπάρχει σχεδιασμός και πρόγραμμα για την προστασία του περιβάλλοντος και την διαχείριση των προβλημάτων που προκαλούνται από ανθρωπογενείς δραστηριότητες. Σημειώστε ότι η πρώτη υπηρεσιακή σύσκεψη, σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ έγινε πριν από λίγες ημέρες και αφού τα περισσότερα αστικά κέντρα είχαν περικυκλωθεί από ένα νέφος αιθαλομίχλης. Οι περισσότεροι σταθμοί μέτρησης είναι ανενεργοί ή υπολειτουργούν ενώ δεν καλύπτουν όλη την Ελλάδα, αλλά είναι κυρίως στη Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο κ.α. Στην Πιερία δεν υπάρχει κανένας σταθμός ατμοσφαιρικής μέτρησης, συνεπώς και να υπάρχει πρόβλημα απλά δεν μπορεί να διαπιστωθεί. Το δεύτερο σημείο έχει να κάνει με τις ευθύνες την τοπικής αυτοδιοίκησης, που ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής στις πόλεις μας. Αρκείται στο να καταγγέλλει το κεντρικό κράτος και φυσικά να κόβει πίτες και να διοργανώνει κιτς εκδηλώσεις. Γιατί άραγε οι υπηρεσίες περιβάλλοντος είτε δεν υφίστανται στο οργανόγραμμα των Δήμων, είτε είναι υποστελέχωμένες και χωρίς πόρους. Γιατί η τοπική αυτοδιοίκηση δεν φρόντισε να προμηθευτεί έστω φορητούς σταθμούς μέτρησης και αρκείται σε αμφιβόλου αποτελέσματα, από σπασμωδικά ερευνητικά προγράμματα? Το τρίτο σημείο που πρέπει να επισημανθεί είναι η αδυναμία του κράτους να προστατεύσει τον πολίτη και ειδικά τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, τα παιδία και τους ηλικιωμένους, παίρνοντας τα κατάλληλα διορθωτικά μέτρα, ενημερώνοντας υπεύθυνα για ένα φαινόμενο ατμοσφαιρικής ρύπανσης που προέρχεται από καθαρά ανθρωπογενείς δραστηριότητες. Εδώ βρίσκεται και το τέταρτο και πιο σημαντικό σημείο. Οι ευθύνες που έχουνε οι πολίτες. Αδιαφορούμε για το σύνολο, για το περιβάλλον και με πρόσχημα την υπαρκτή οικονομική κρίση βάζουμε σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή μας. Δυστυχώς ορισμένα πολιτικά κόμματα δημαγωγούν και λαϊκίζουν χρυσώνοντας το χάπι σε αυτούς που επιμένουν να λειτουργούν καθοδηγούμενοι μόνο από το ατομικό συμφέρον. Γιατί δεν μπορούμε και δεν πρέπει να υιοθετήσουμε την άποψη ότι μπορούμε να καίμε τα πάντα στο τζάκι, στο λέβητα μας, σε ανοιχτές εστίες αδιαφορώντας για το περιβάλλον. Εγώ δεν συγχωρώ κάποιον που καιεί σε ανοιχτό χώρο, ότι του περισσεύει επειδή βαριέται να ανακυκλώσει ή να τα διαθέσει στα ΧΥΤΑ. Δεν πρέπει να συγχωρούμε αυτόν που καίει έπιπλα, βερνικωμένα ξύλα και ότι άλλο βρει για να ζεσταθεί αυτός και η οικογένεια του, αδιαφορώντας για το που θα καταλήξουν οι ρύποι. Δεν συγχωρώ τους κατοίκους ορισμένων χωριών που υλοτομούν παράνομα με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, προκαλώντας ανυπολόγιστη ζημιά στα δασικά οικοσυστήματα. Δεν μπορώ να θεωρήσω νοικοκύρη αυτόν που αγόρασε το λέβητα αμφιβόλου προδιαγραφών, επειδή είναι φθηνός και που δεν συντηρεί το σύστημα θέρμανσης του, οδηγώντας σε υπέρμετρη αύξηση των αιωρούμενων σωματιδίων. Αν συνεχίσουμε να συγχωρούμε τους παραπάνω, δεν θα αργήσει ο καιρός που θα οδηγηθούμε εκτός από την οικονομική μας χρεοκοπία και στην ηθική. Αναζητήστε ευθύνες στο κράτος, στην τοπική αυτοδιοίκηση , στους φορείς αλλά και στον ανεύθυνο γείτονα. Ανησυχώ ότι σε λίγα χρόνια, με πρόσχημα την φθηνή ενέργεια, μπορεί ως Έλληνες να επιτρέψουμε την πυρηνική ενέργεια...Η αιθαλομίχλη σκεπάζει και τα προβλήματα και τις παθογένειες μας, ως πολίτες. Το φαινόμενο είναι αντιμετωπίσιμο και ήδη σε οργανωμένες κοινωνίες έχει αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.. Αυτό που δεν αντιμετωπίζεται είναι ο ο ωχαδερφισμός και ο ατομικισμός

Δαμιανός Καλπακίδης: Περιβαλλοντική αδειοδότηση – Ευκαιρία για προστασία και ανάπτυξη

Δαμιανός Καλπακίδης: Περιβαλλοντική αδειοδότηση – Ευκαιρία για προστασία και ανάπτυξη Newsroom Newsroom Τρίτη, 14/03/2023 - 09:52 Ανακοίνωση του αναπληρωτή γραμματέα Τομέα Περιβάλλοντος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Με αφορμή μια ακόμη τροποποίηση ορίων για έργα και δραστηριότητες που υπόκεινται σε περιβαλλοντική δανειοδότηση στις 23 Φεβρουαρίου 2023, οφείλουμε να τονίσουμε τη σπουδή των Υπουργείων Ανάπτυξης & Επενδύσεων και Περιβάλλοντος & Ενέργειας να υποβαθμίζουν συνεχώς έργα και δραστηριότητες που υπόκεινται σε περιβαλλοντική αδειοδότηση, τροποποιώντας τα όρια και υποεκτιμώντας τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον, στη λογική της fast track διαδικασίας. Από την πρώτη νομοθεσία σχετικά με την περιβαλλοντική αδειοδότηση και την κατάταξη έργων και δραστηριοτήτων του 1990 (Υ.Α. 69269/5387/1990: ΦΕΚ 678/Β`25.10.1990 Κατάταξη έργων και δραστηριοτήτων σε κατηγορίες, περιεχόμενο Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), καθορισμός περιεχομένου Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών (ΕΠΜ) και λοιπές συναφείς διατάξεις), μέχρι σήμερα, έχουν γίνει περισσότερες από 20 αλλαγές και τροποποιήσεις με νέες Υ.Α. που στην πλειοψηφία τους εξαιρούν έργα από την περιβαλλοντική αδειοδότηση ή τα υποβαθμίζουν ως προς τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον. Εδώ υπάρχει μια παραδοξότητα, σε σχέση με τη διεθνή πραγματικότητα., το ΥΠΕΝ που είναι υπεύθυνο για την προστασία του περιβάλλοντος «πανηγυρίζει» για το ότι όλο και περισσότερα έργα δεν απαιτούν περιβαλλοντική αδειοδότηση και εκτίμηση των επιπτώσεων που προκαλούν ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές. Ενώ χρειάστηκαν 12 χρόνια (1990-2002) για την Υ.Α. 15393/2332/2002 (ΦΕΚ 1022/Β` 5.8.2002), τα τελευταία χρόνια σε τακτά χρονικά διαστήματα τροποποιούνται υπουργικές αποφάσεις και εξαιρούν έργα και δραστηριότητες από την περιβαλλοντική αδειοδότηση. Την ίδια ώρα που το Μητρώο Περιβαλλοντικών Ελεγκτών προχωράει με αργό ρυθμό, συνεχίζεται η υποστελέχωση των ελεγκτικών υπηρεσιών του κράτους, χωρίς κατάλληλα μέσα και πόρους για τον επαρκή έλεγχο τυχόν περιβαλλοντικών παραβάσεων. Αναρωτιόμαστε πότε το Υπουργείο ΠΕΝ θα ενσκήψει σοβαρά στο θέμα διασφαλίζοντας ότι έργα και δραστηριότητες μελετώνται επαρκώς και καθορίζονται περιβαλλοντικοί όροι για τη λειτουργία τους. Πότε θα αρχίσουν να γίνονται οι απαραίτητοι έλεγχοι για την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων και για πόσο χρόνο ακόμα θα ανέχεται την ανομία και την παραβίαση των περιβαλλοντικών όρων …. Το Υπουργείο αντί να θεσμοθετήσει πιο ευέλικτους και σύγχρονους κανόνες για το χρόνο έγκρισης περιβαλλοντικών όρων και δραστηριοτήτων, επιλέγει τις πολλές καθυστερήσεις, με τους δεκάδες εμπλεκόμενους γνωμοδοτικούς φορείς και τις συνεχείς αλληλοαναιρούμενες κανονιστικές ερμηνείες. Το ΥΠΕΝ συνεχίζει το «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι», καταργώντας έργα και δραστηριότητες που ενδέχεται να έχουν σημαντικές επιπτώσεις από την διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης όπως προστάζει η εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. Ως ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής πιστεύουμε ότι για να διασφαλιστεί η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και η ορθή και βιώσιμη ανάπτυξη των επιχειρήσεων στη χώρα, θα πρέπει να τηρούνται κανόνες και όροι που θα είναι γνωστοί και σεβαστοί, τόσο από τις επιχειρήσεις, όσο και από την Πολιτεία. Λύσεις υπάρχουν, απαιτείται όμως διάθεση, προθυμία και κουλτούρα συναίνεσης που λείπει από τη σημερινή κυβέρνηση.

Δαμιανός Καλπακίδης: Εθνική Περιβαλλοντική Πολιτική – Σκέψεις προς συζήτηση

Η 5η Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, που ο ΟΗΕ3 για το 2022 επισημαίνει εμφατικά ότι «έχουμε μόνο μια Γη» προσφέρεται για συζητήσεις κυρίως στα παγκόσμια περιβαλλοντικά προβλήματα και συνήθως συνοδεύεται από τυπικές ευχές και συμβολικές δράσεις. Ως εκ του του ο τίτλος του άρθρου μάλλον είναι οξύμωρος καθώς αναζητείται ουσιαστική εθνική περιβαλλοντική πολιτική . Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν είναι αναγκαία σήμερα η χάραξη μιας νέας εθνικής περιβαλλοντικής πολιτικής, καθώς τα ζητήματα περιβάλλοντος είναι παγκόσμια. Η απάντηση δόθηκε εμφατικά με τις νέες ενεργειακές εξελίξεις. Η χώρα πρέπει να έχει δικής της εθνική περιβαλλοντική πολιτική που θα έχει όμως ως βάση τις ευρωπαϊκές πολιτικές αλλά θα ικανοποίει και τις εθνικές μας ανάγκες. Οι αδιαμφισβήτητες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής (IPCC AR6)1, η ολοένα και περισσότερο απώλειας της βιοποικιλότητας2, με τα είδη που είναι προς εξαφάνιση ή έχουν μειωθεί ο πληθυσμός να αυξάνονται χρόνο με το χρόνο, με την συνολική κατάσταση φυσικού περιβάλλοντος να είναι σε κίνδυνο καθώς η ανθρώπινη επέμβαση είναι πιο έντονη από κάθε άλλη περίοδο. Παράλληλα όμως οι διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις μας οδηγούν στη σκέψη, ότι πρέπει λαμβάνοντας υπόψη τα παγκόσμια ζητήματα περιβάλλοντος να χαράξουμε την δική μας εθνική περιβαλλοντική πολιτική. Δεν νοείται η χάραξη οποιαδήποτε πολιτικής ή προγράμματος που δεν εμπεριέχει την περιβαλλοντική συνιστώσα. Από την οικονομία, τον πρωτογενή τομέα μέχρι την ενέργεια και τον τουρισμό. Η Ελλάδα πρέπει αποκτήσει Εθνική περιβαλλοντική πολιτική που θα διαπερνά οριζόντια όλες τις πολιτικές και εθνικές στρατηγικές. Οι πολιτικές για την ενέργεια, το μίγμα των ενεργειακών πηγών, η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, η περεταίρω διείσδυση των ΑΠΕ αλλά και τα ενεργειακά έργα μεταφοράς φυσικού αερίου ή υδρογόνου είναι ζητήματα που πρέπει να ενταχθούν στην εθνική περιβαλλοντική πολιτική. Το χωροταξικό για τον Τουρισμό, η σύνδεση της τουριστικής ανάπτυξης με το φυσικό περιβάλλον, η προστασία της θάλασσας και των βουνών επίσης είναι παραδείγματα που η εθνική περιβαλλοντική πολιτική θα έχει εξετάσει και προτείνει τις βέλτιστες πολιτικές και πρακτικές. Τελευταία αλλά πολύ σημαντική θα πρέπει να είναι η συνεισφορά που θα έχει η περιβαλλοντική πολιτική στον πρωτογενές τομέα παραγωγής, στο αγροδιαοτροφικό τομέα, στην κτηνοτροφία στις πολιτικές της γης . Με ευχές δεν λύνονται τα προβλήματα, απαιτείται δομημένη σκέψη, επιστημονική γνώση και αποφασιστικότητα. Τα περιβαλλοντικά ζητήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν και να συζητηθούν χωρίς ταμπού, γραφικότητες , ακτιβισμούς και γενικότητες. Η Ελλάδα έχει πλέον τους επιστήμονες περιβάλλοντος και την απαραίτητη γνώση για να χαράξει την δική της περιβαλλοντική πολιτική με σεβασμό στο διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο αλλά και προσαρμοσμένη στις δικές μας εθνικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες.

Δαμιανός Καλπακίδης: Λύσεις που βασίζονται στη φύση (Nature-based solutions) & κλιματική αλλαγή

Του Δαμιανού Καλπακίδη Οι λύσεις που βασίζονται στη φύση ορίζονται ως «δράσεις για την προστασία, διατήρηση, αποκατάσταση, αειφόρο χρήση και διαχείριση φυσικών ή τροποποιημένων χερσαίων, γλυκών υδάτων, παράκτιων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων, τα οποία αντιμετωπίζουν κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις αποτελεσματικά και προσαρμοστικά, ενώ ταυτόχρονα παρέχουν ανθρώπινη ευημερία, υπηρεσίες οικοσυστήματος και ανθεκτικότητα και οφέλη βιοποικιλότητας» (UNEA/EA.5/Res.5) Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ορίζει τις λύσεις που βασίζονται στη φύση ως «Λύσεις που εμπνέονται και υποστηρίζονται από τη φύση είναι οικονομικά αποδοτικές και παρέχουν ταυτόχρονα περιβαλλοντικά, κοινωνικά, οικονομικά οφέλη και βοηθούν στην οικοδόμηση ανθεκτικότητας. Οι λύσεις που βασίζονται στη φύση (Nature-based solutions -NBS) μπορούν να αποτελέσουν σύμμαχο μας στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματική αλλαγής. Η κλιματική αλλαγή αποτελεί θεμελιώδη απειλή για τη φύση, τα είδη και τους ανθρώπους. Η Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα δεσμεύεται να διατηρήσει την υπερθέρμανση του πλανήτη κάτω από τους 2°C και να συνεχίσει τις προσπάθειες για τον περιορισμό της θέρμανσης στους 1,5°C. Η τελευταία έκθεση της IPCC έδειξε ότι οι λύσεις που βασίζονται στη φύση είναι μεταξύ των κορυφαίων πέντε πιο αποτελεσματικών στρατηγικών για τον μετριασμό των εκπομπών άνθρακα έως το 2030 . Οι λύσεις που βασίζονται στη φύση τόσο για τον μετριασμό όσο και για την προσαρμογή χρησιμεύουν ως αναπόσπαστο κομμάτι της απαιτούμενης παγκόσμιας απόκρισης για τη δράση για το κλίμα. Η βιοποικιλότητα και τα υγιή φυσικά οικοσυστήματα, συμπεριλαμβανομένων των προστατευόμενων περιοχών μέσα και γύρω από τις πόλεις, παρέχουν οφέλη και υπηρεσίες οικοσυστήματος που υποστηρίζουν την ανθρώπινη υγεία, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης του κινδύνου πλημμύρας, του φιλτραρίσματος των ατμοσφαιρικών ρύπων και της παροχής αξιόπιστης παροχής καθαρού πόσιμου νερού. Αυτές οι υπηρεσίες συμβάλλουν στη μείωση της συχνότητας εμφάνισης μολυσματικών ασθενειών και αναπνευστικών διαταραχών και βοηθούν στην προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Οι λύσεις που βασίζονται στη φύση μπορούν να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή μειώνοντας τις εκπομπές του αερίου του θερμοκηπίου, να λειτουργήσουν ως αποθήκες άνθρακα αλλά και να ενισχύσουν την ανθεκτικότητα των οικοσυστημάτων των πόλεων σε κλιματικούς κινδύνους όπως πλημμύρες, καύσωνες, πυρκαγιές ακόμη και πιθανή άνοδο της στάθμης της Θάλασσας. Η ΕΕ εργάζεται τα τελευταία χρόνια στην ανάπτυξη των NBS. Οι λύσεις που βασίζονται στη φύση υποστηρίζουν σημαντικές προτεραιότητες πολιτικής της ΕΕ, ιδίως την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, τη στρατηγική για τη βιοποικιλότητα και τη στρατηγική προσαρμογής του κλίματος, ως τρόπο για την ενίσχυση της βιοποικιλότητας και για να γίνει η Ευρώπη πιο ανθεκτική στο κλίμα. το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ εκτιμά ότι οι επενδύσεις στη φύση. Οι λύσεις πρέπει να τριπλασιαστούν τουλάχιστον σε πραγματικούς όρους έως το 2030 και να τετραπλασιαστούν έως το 2050 εάν θέλουμε να πετύχουν οι στόχο για την κλιματική αλλαγή. Σήμερα στην Ευρώπη υπολογίζεται ότι η πλειονότητα των δράσεων που βασίζονται στη φύση (16%) πραγματοποιήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, ακολουθούν η Γερμανία (13%) και η Γαλλία (10%), Σουηδία (3%) και η Φινλανδία (1%). Λύσεις περιβαλλοντικής μηχανικής που βασίζονται στην φύση (NBS) και έχουν εφαρμοστεί διεθνώς και μπορούν να προσαρμοστούν στις ελληνικές πόλεις. Σήμερα στην χώρα μας, ελάχιστα παραδείγματα ως μεμονωμένα έργα και παρεμβάσεις έχουν γίνει. Αφορούν κυρίως πράσινες στέγες σε κτίρια, προσόψεις, μικρές αναπλάσεις , πάρκα τσέπης, αναπλάσεις κοινοχρήστων έργων καθώς και πιλοτικά έργα μικρής κλίμακας. Απαιτείται η εκπόνηση εθνικού σχέδιού που θα ενσωματώνει τις Nature Based Solutions (NBS) στον αστικό σχεδιασμό, στην πολεοδομία αλλά και στα μελλοντικά αναπτυξιακά σχέδια. Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, επιβεβαιώνεται το ρητό ότι η λύση για τα πιο σύνθετα προβλήματα όπως η κλιματική αλλαγή είναι η πιο απλή και βασίζεται στην φύση και τις δυνατότητες που μας παρέχει. * Ο Δαμιανός Καλπακίδης είναι Περιβαλλοντολόγος- Μηχ. Περιβάλλοντος M.Sc